معمای توسعه ایران چیست ؟ و راه حل کلیدی آن کدام است ؟

واقعیت مسلم و غیر قابل انکار  :

به همان نسبت که روشنایی روز بدلیل وجود آفتاب است . رشد و توسعه اقتصادی . اجتماعی . سیاسی و فرهنگی و همچنین عقب ماندگی و عدم توسعه یافتگی هر کشوری رابطه مستقیمی با میزان مشارکت و نظارت موثر ملی دارد .

و هر مقدار میزان مشارکت و نظارت موثر ملی بالاتر باشد . بهره وری و شتاب توسعه . رضایتمندی و رفاه ملی بالاتر خواهد بود .

و بهر میزان در صد مشارکت و نظارت موثر ملی کاهش یابد . چندین برابر آن اتلاف سرمایه ها و فرصتها بیشتر و روند توسعه کندتر و رضایتمندی و رفاه ملی کاهش پیدا میکند .

بر اساس این واقعیت معلوم میشود . ریشه اصلی همه مشکلات و شکست برنامه ها و همچنین راه حل کلیدی و علاج همه دردهای فرهنگی . اجتماعی . اقتصادی و سیاسی به میزان مشارکت و نظارت موثر ملی بستگی دارد  .

مشارکت و نظارت موثر ملی حلقه مشترک . متوازن و هماهنگ کننده توسعه اقتصادی . اجتماعی . سیاسی و فرهنگی با یکدیگر است .

مشارکت و نظارت موثر ملی : فعال کننده سرمایه های بلوکه و راکد مانده بخشهای مختلف نزد یکدیگر است .

مشارکت و نظارت موثر ملی : عامل افزایش تصاعدی تواناییهای ملی و کاهش عینی و روانی مشکلات وموانع پیش روی توسعه کشور است .

مشارکت و نظارت موثر ملی : پیشگیری کننده از فرصت یابی و نفوذ دشمنان داخلی و خارجی برای تفرقه افکنی . شایعه سازی و یارگیری در مسیر شکست برنامه هاست .

نظارت موثر ملی ( 70 میلیونی ) : ایده آل ترین شبکه نظارت ملی . کسب اخبار و گزارشات مردمی در کوتاه ترین زمان ازهمه بخشهای کشور برای جلوگیری از توطئه های داخلی و خارجی . پیشگیری از مفاسد سیاسی . اقتصادی . اداری و مدیریتی و مبارزه اساسی با قاچاق کالا و مواد مخدر . کاهش اعتیاد . عملیات خرابکارانه و بمب گذاری و..... است .

پیش نیازهای ایجاد مشارکت و نظارت موثر ملی :

1- تضمین . تامین و پرداخت حقوق عادلانه همه اقشار جامعه

2- ایجاد بسترهای سالم و کامل برای حضور و مشارکت و نظارت موثر ملی ( 70 میلیونی )

3- وجود برنامه و استراتزی جامع و موثر برای سازماندهی . هدفمند و هماهنگ نمودن همه سرمایه های ملی و فعالیتها با یکدیگر است . 

...............................................................................

جامعه ایران طی سالیان قبل از انقلاب دچار عقب ماندگیهای سیاسی . اقتصادی . اجتماعی و فرهنگی بود . که پس از انقلاب اسلامی با وقوع ۸ سال جنگ تحمیلی و تخریب زیر ساختهای جامعه تشدید شد .

جنگ ۸ ساله با تمام خسارات اقتصادی . اجتماعی و فرهنگی که بهمراه داشت . حامل یک فرصت استثنایی و تاریخی برای نوسازی و مهندسی جامعه نوین ایران اسلامی منطبق بر آرمانهای انقلاب اسلامی ملت ایران بود .

پس از پایان جنگ . دولت اول سازندگی برای جبران عقب ماندگیها و تحقق یکی از آرمانهای انقلاب که رسیدن به قله های رشد و توسعه پایدار بود . در مواجهه با :

۱- انباشت حقوق مادی و معنوی پرداخت نشده .

۲- جنگ تحمیلی و تخریب زیر ساختهای اقتصادی و نابسامانیهای سیاسی . اجتماعی . فرهنگی

3- رشد روز افزون و متنوع نیازها و انتظارات ملی و همچنین رشد شدید جمعیت

4- کاهش درآمدها و امکانات ملی و رشد معضلات و هزینه های ملی .

با تصور اینکه دولت توانایی :

* تامین و پرداخت همزمان حقوق مادی و معنوی همه اقشار جامعه را ندارد .

* تا با جلب رضایتمندی همه آحاد جامعه .

* همه ملت را بطور سازمان یافته و هدفمند وارد عرصه مشارکت موثر ملی و سازندگی نماید .

* و با بسیج و فعال نمودن همه سرمایه های مادی و معنوی

* نوسازی و مهندسی نظامات و ساختارهای اداری و مدیریتی برنامه های توسعه پایدار را بصورت همه جانبه و متوازن را طراحی و اجرا نماید .

لذا دولتهای سازندگی و در ادامه دولتهای اصلاحات . با تصور ناتوانی ملی از به مشارکت گرفتن ملت در سازندگی مانند مشارکت دوران پیروزی انقلاب و 8 سال دفاع مقدس که با نقش محوری و مشارکت مستقیم ملت به پیروزی رسید .

از طراحی و توسعه انقلابی وهمه جانبه صرفنظر نمودند . و توسعه مرحله ایی ( بخشی . فصلی . صنفی و سطحی نگرانه ) و طولانی مدت را در دستور کار قرار داد .

و بجای مهندسی و نوسازی نظامات و ساختارهای اداری و مدیریتی . بازسازی روبنایی و اصلاحات یک بعدی را پیگیری و بر روی پایه های فرسوده و متناقض ساختارهای اداری و مدیریتی به ارث مانده از نظام طاغوت سرمایه گذاری نمود .

این رویکرد در دولتهای سازندگی و اصلاحات در کوتاه و بلند مدت اشکالات و عوارضی را بهمراه داشت . که جامعه را در مسیر از دامی به دام دیگر و از معضلی به زنجیره بهم پیوسته معضلات کشاند . که بر یکدیگر اثر و نابسامانیها را تشدید میکنند .

 که بطور تیتر وار به بخشی از آنها اشاره میشود .

1- اشتباه و انحراف اول از اصول انقلاب اسلامی : بی توجهی به تامین و پرداخت حقوق ملی ملت و به مشارکت نگرفتن ملت در مسیر سازندگی بمرور نقش محوری و مشارکت مستقیم ملت در دوران پیروزی انقلاب و 8 سال دفاع مقدس را حذف و ملت را به حاشیه تحولات راندند . و استفاده سیاه لشگری از ملت باب شد .

2- اشتباه و انحراف دوم از اصول انقلاب اسلامی : تصور ناتوانی و عدم طراحی استراتزی برنامه های مهندسی و نوسازی جامعه با دکترین ایرانی . اسلامی . مجموعه مدیریتها را به سمت کپی برداری و دنباله روی از برنامه های توسعه غربگرایانه و سرمایه سالار متضاد با خصوصیات مادی و معنوی ملت ایران سوق داد .

3- سومین اشتباه و انحراف از اصول انقلاب اسلامی : شرایط فوق . کوتاه آمدن از توسعه آرمانی و تصور ناتوانی از نوسازی ساختارهای اداری و مدیریتی ( دیوان سالاری ) و جایگزین شدن  بازسازی روبنایی و سطحی و سرمایه گذاری توسعه کشور بر روی پایه های فرسوده . مستهلک و متضاد با اهداف توسعه کشور . بمرور باعث افزایش حجم و کاهش کارآیی و درآمدهای دولت . افزایش هزینه ها و اتلاف سرمایه ها و فرصتها . مانع کشف و ایجاد سرمایه ها و فرصتهای جدید  . کندی کارها . ناتوانی وعدم تسلط مدیریتها بر عوامل اداره درست جامعه . عدم امکان فرهنگ سازی  و اطلاع رسانی . مانع عیب یابی و ارائه راه حل توسط نخبگان  . مانع  مشارکت و نظارت موثر ملی . ایجاد زمینه های مفاصد سیاسی . اقتصادی . اداری و مدیریتی . دوباره  و موازی کاریها . مانع ارزیابی ارزشگذاری و ارزیابی مدیریتها و مانع شایسته سالاری در جامعه شده است .

4- سه انحراف از اصول انقلاب اسلامی ریشه همه نابسامانیهای بعد شد . که بخشی به قرار ذیل میباشد .  

...............ادامه دارد